Dit was de laatste keer dat we samen geïnterviewd werden voor Babel, het blad van de faculteit voor geesteswetenschappen, nov. 2018. Het ging over de laatste film die we maakten, De Fietser, een ode aan de fiets, ode aan Amsterdam, https://mokumfilm.nl/de-fietser/
'De fiets vervoert ons ergens naartoe met kleine oneffenheden op de weg', legt Kees uit in het interview '{...) Het gaat om het maken van een connectie tussen lichaam en beweging, oftewel om fietsende individuen die ieder hun weg gaan, zonder dat ze van elkaar weten waar ze naar toe gaan. "Waar ga je heen? Nergens heen. Dan gaan we dezelfde kant op".
Dit citaat is een dialoog tussen een man en een vrouw uit de film 'Quai des brumes' (1938). Deze komt voor in De Fietser, wanneer Alexander Oey op straat vertelt over het dodelijke fietsongeluk van zijn vader Oey Tjeng Sit op die bewuste plek. Het gebeurde vlak nadat zijn vader zijn favoriete film 'Quai des brumes' had teruggezien in filmtheater Rialto. En dan citeert hij daar midden op straat die dialoog uit de Franse film.
De dialoog is een eigen leven gaan leiden. We weten niet waar Kees naar toe is. Misschien is hij nog thuis, of in een niemandsland. We willen graag denken dat hij naar zijn dochter Barbara gaat, en/of naar zijn vriend Oej Tjeng Sit. En al die andere vrienden met en over wie hij films maakte: Otto Ketting, Chaim Levano, Jan Roeland, August Willemsen, Jaap Hillenius, Aat Veldhoen, Frans van de Staak...die al gingen en die net als hij hun (levens)werk achterlieten.
Waar ga je heen? Nergens heen. Dan gaan we dezelfde kant op.