Tijdens het uitvoeren van een recycling hobby - het verknippen van oude landkaarten als hergebruik voor pakpapier tasjes - valt mijn oog op een handgeschreven tekst in het blauw van de Hawaiian Islands. Op een met vergeeld plakband vastgeplakte Hallwag wereldkaart lees ik:
'Al die mij ziet/en niet mag lijden/Die keert zich om en laat mij rijden/Al is de weg ook recht of krom/Ik rij maar voort en zie niet om'.
Ik denk het handschrift te herkennen. Het zal toch niet...Jawel, het anonieme rijmpje, afkomstig van het schot van een boerenwagen, is (over)geschreven door 'Camé, datum 15-6-'76'. Vermoedelijk is de wereldkaart van/voor I. en H. voor op hun wereldreis die ze in 1976-'77 maakten. Jarenlang niet naar omgekeken, naar die kaart. Onbewust van de tekst die er op geschreven stond. Dit is wel een hele bijzondere boodschap, een dag nadat ik de vroegere vriendschap met Camelea memoreerde naar aanleiding van haar overlijden op 28 maart.
Toeval. Synchroniciteit. Paul Auster wijdde hier een heel boek aan, The red notebook (1995) Oefeningen in waarheid: Vier verhalen over het toeval, over verbazingwekkende verbanden tussen gebeurtenissen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben maar die ons wijzen op betekenisvolle patronen in ons leven...
'Al is de weg ook recht of krom, ik rij maar voort en zie niet om.'
I.M. Camelea.